;s Morgens in de sneeuw vertrokken, nadat we evenwat wederwaardigheden hadden uitgewisseld metHans en Elisabeth uit Hoorn (die gelijk met ons reisdennaar Chicago) en die we op de bijna lege camping tegen het lijf liepen. Het weer was prachtig zonnig, in Pagosa Springs nog even wat rondgekeken en toen kwam de Wolf Creek Pass, bijna 3000 m. terwijl de sneeuw over de weg stuift en de sneeuwruimers je tegemoet komen, rustig rijden dus Aan de andere kant van de berg niks aan de hand, lekker weer en het groene bossige landschap werd weer geel en droog. Toen webij Alamosa ons doel bijna bereikt hadden, meenden we dat de boeren de velden aan het afbranden waren, maar dat bleek een giga zandstorm te zijn, die door de extreem harde wind werd opgeblazen boven de Great Sanddunes, eigenlijk baalden we stevig, we konden de camping met de minerale heetwaterbron ook al niet vinden en de lokalen, de meeste zonder tanden, wisten het ook niet. Dan maar richting park gereden met alle ventilatieopeningen dicht. Vlakbij de ingang een plekje op de camping gezocht, waar de wind gelukkig afzakte, geen wifi, want natuurgebied en afgelegen. Tegen de avond liepen er opeens 2 flinke kuddes herten (mule deer, vanwege de grote oren) bij de caravan langs en wandelde op hun gemakje de velden in. De ranger had ons voor de volgende dag mooi weer beloofd en hield zich aan zijn woord. Prachtige blauwe lucht en lekker warm, dus de duinen in, de hoogste van de VS bijna 200 m., en tegen de achtergrond vanbesneeuwde bergen lijkt het niks, maar ik kan je verzekeren dat het een flinke klim was naar de top, zo;n anderhalf uur in de ijle lucht( (hoogte 2492 m.)door het zand omhoog.De beloning kwam in de vorm van een schitterend uitzicht (zie foto;). Het is hier blackbearcountry, overal hangen de waarschuwingen geen voedsel te laten slingerenwant: ''remember, a fed bear is a dead bear!' die worden zonder pardon afgeschoten. Bij het wegrijden de volgende dag vloog er een coyote vlak voor de camper langs, dus onze portie natuur hiermee weer uitgebreid.