van Blanding via Hovenweep naar Mancos (Colorado)

Vandaag wilden we naar Hovenweep National Monument, een kleine kloof met indianenruines uit plm. 1300, niet zo bekend vandaar dat het er heerlijk rustig was. Met hulp van de campingbeheerder binnenwegroutes uitgevogeld, hier en daar zelfs een stukje ;dirt road; gravel in dit geval, al probeerde onze tomtom ons een paar keer een zandweg in te praten. Een heel verlaten gebied, met veel natuur en dieren, vijf keer iets dat volgens ons een prairiedog was, veel grote roofvogels. Ergens midden in niemandsland ineens de Hatch Tradingpost, historie. Ieder park,of monument, hoe klein ook, heeft een visitorcenter, dus daar eerst maar wat folders en info opgehaald. Ook hier was de parkenpas weer geldig, daar hebben we weer veel plezier van. De ruines waren erg mooi, hoe kregen de mensen dat in die tijd voor elkaar, het waren de Anasazi, een volk dat plotseling verdwenen is, er bestaan verschillende theorien over het hoe en waarom, van droogte tot kannibalisme. We hebben zo;n 2 uur rond de kloof gelopen en erin afgedaald, niet zo diep 30 m. Daarna weer gaan rijden richting Cortez in Colorado, weer binnendoor langs deCanyons of the Ancients, een indianenvolk waar ookweinig over bekend is, alleen dat ze koren verbouwden en manden maakten, ze leefden daar van 1500 voor Chr. tot 700 na Chr. Erg interessant allemaal. We reden daar trouwens met een enorme knal Colorado binnen, waar de weg van Utah eindigde en die van Col. begon vlogen we over een wildrooster heen en werden gewoon even gelanceerd. Dit gebied heet de Four Corners omdat hier 4 staten aan elkaar grenzen ( voor de liefhebber: Utah, Colorado, Arizona en New Mexico.) In Mancos nog wat boodschappen gedaan en bij de liquorstore de bier en wijn (eindelijk) voorraad aangevuld.Eerste keus camping was nog dicht, nu staan we op A & A . (heel eigenaardig, de eigenaren heten Bob en Becky ) Mesa Verde RV Park Vanavond gebakken wilde Alaska zamfilet, pittige rijst en sla gegeten

route: in Blanding de 191 richting Bluff

linksaf na White Mesahwy 262 overgaand in countryroad 414

na Hatch Trading Post countryroad 401, daarna 403 naar Hovenweep

de 10 richting Lowry Pueblo, de BB naar de hwy 491, linksaf de 184 naar Dolores en Mancos

Van Capitol Reef naar Blanding

Vanmorgen dwars door Capitol Reef via de hwy 24 richting Blanding, ons reisdoel voor vandaag op weg naar Cortez (Mesa Verde). We wisten niet wat we konden verwachten, maar hadden wel de kleinere wegen uitgezocht. En dat pakte goed uit, wat heeft Utah toch een geweldig ruige en mooie natuur! Grijze formaties bij Luna Mesa, rode en donkerbruine bij de Glen Canyon, waar de Colorado samenstroomt met de Dirty Devil. Vreemd dat je deze route haast nergens tegenkomt, het is er mooi genoeg voor.

Om 15.00 uur in Blanding op de Blue Mountainscamping gearriveerd. Onderweg hadden we zon en een harde wind, inmiddels regent het hier geheel volgens de verwachting. De camper staat te schudden op zijn wielen door de harde wind. Dat zal ons niet beletten straks naar het lokale steakhouse te rijden.

Homestead Steakhouse: filet mignon met een rand bacon eromheen, frieten, salade/soepbar1 emmer sprite, 1 alcoholvrij biertje (Utah is streng alcoholvrij), 1 lemoncake met ijs met 2 lepels (daar doen ze niet moeilijk over, doen het vaak al uit zichzelf) voor 60 dollar.

route: scenic hway 24, bij Hanksville de scenic hwy 95 tot Blanding

Bryce Canyon en de Scenic Bywy. 12

Vannacht hadden we het erg koud en midden in de nacht een extra dekbed op bed gegooid en daarna was het lekker. Vanmorgen op tijd naar de ingang van Bryce Canyon gereden, sneeuw alom. We hebben het park 2 jaar geleden uitgebreid gezien, maar konden het niet over ons hart verkrijgen er zo aan voorbij te rijden, het is toevallig wel een van de mooiste. We hebben de bekendste uitkijkpunten, Sunrise Point en Bryce Point weer bekeken en gefotografeerd, dit keer met sneeuw. Jammer dat de zon niet scheen, daar worden de kleuren nog warmer en mooier van. Na anderhalf uur het park verlaten en de highway 12 op, een prachtige weg, erg rustig met grandioze vergezichten. Hoogste punt ruim 3000 m. De 12 is de enige geasfalteerde weg door een enorm ruig klovengebied met maar 1000 inwoners Bij het visitorcenter van de Escalante Grand Staircase even wat info opgehaald, daarrijd je namelijk dwars doorheen. Heel vaak gestopt voor een foto. Bij Boulder rijd je de Escalante uit en het Dixie National Forest in, weer een hele andere omgeving en ook prachtig. Onderweg bij een van de fotostops kwam er van de andere kant een roadbear aan met , jawel, Ruud en Marijke van de camping in Monument Valley. Wat een grappig toeval. We kregen het advies vooral niet naar de camping in Hanksville te gaan vanwege verregaande smerigheid, juist de camping die wij op de tomtom hadden staan, txs a lot! In Boulder bij de trading post gestopt voor een (organische-eco-vrije-graas-koeien)- burger, we zijn geen hamburgerliefhebbers maar deze smaakte verrukkelijk. Deze handelspost was de laatste in de VS die de postvoorziening nog met muilezels verzorgde. Inmiddels was het 16.00 uur en zijn we van daaruit naar Torrey gereden, waar we prima staan op de 1000 Lakes camping en ook weer wifi hebben. Vanavond nog even een blik champignonsoep met een stokbroodje gemaakt en wat yoghurt gegeten.

Zion

Vandaag een kort stukje naar Zion National Monument gereden, het park dat het eerst door mormoonse pioniers werd bewoond, vandaar de bijbelse namen. Vooraan is een 1 1/2 mijl lange tunnel die voor campers en bussen telaag is, daarom moet je 15 dollar betalen en dan houdt de ranger de tunnel vrij tot je er precies in het midden rijdend.door bent Het weer was in één woorrd schitterend en Zion ook. Er is een shuttlebus die je via hop-on hop-offsysteem door het hele park brengt. We hebben een stevigehike gemaakt langs de Virginrivie tpt aan de Narrows waar je niet verder kunt, de eekhoorntjes rennen gewoon naast je mee in de hoop op een lekker hapje (100 dollar boete). Boven in de lucht drie condors zien zweven. Nog naar de Weeping Rock geklommen, een rots waaruit aan alle kanten water sijpelt, daar is ook een grote waterval. Mooi, mooi. Toen we alles hadden gezien zijn we om 17.00 uur naar Bryce gereden in een steeds kouder wordende omgeving (steeds hoger) tot we naast de sneeuw reden en daar een camping opgezocht: Ebenezer, jaja, die mormonen. We konden er 's avonds eten in een soort boerenschuur, maar het was verrassend lekker vor 15 dollar. Kipfilet met gebakken aard., coleslaw en de onvermijdelijke boontjes, als toetje nog een warmeapplecrumble, begeleid door een jammerlijk vals zingende cowboy. Prima dag die begon met korte broek en topje en eindigde met lange broek en dikke trui.

Coral Pink Sand Dunes

Vanmorgen alles rustig aan gedaan, nog even uitgebreid naar de Walmart en reden pas om 12.00 uur Page uit. Via Kanab een mooie route, waar op een gegeven moment nog twee suicidale herten voor de camper langsrenden. Adrenalinespiegel omhoog! Je zal er maar tegenaan knallen...

Op een gegeven moment zagen we borden voor de Coral Pink Sand Dunes linksaf een smalle weg op. Nieuwsgierig als we zijn 20 km. het binnenland in, heeee, daar was ook een state campsite, en wel een hele mooie. Er was niemand in het kantoortje, dus zelf ingecheckt via de postbus 16 dollar in een envelop gedaan en een daalders plekje opgezocht. Alleen water, geen stroom, wel douches. Toen even een stevige wandeling gemaakt door de hoge duinen, ontstaan door wind en erosie. Tijd voor een drankje en de bbq aangestoken om een paar ruim bemeten ribeye-steaks te grillen. Ondertussen wat aardappeltjes gebakken en boontjes uit blik, opgeleukt met tomaatblojes en jalapeno klaargemaakt. We zouden net gaan eten toen er een Archie Bunkerachtig mannetje uit zo'n grote trailer (15 m. of langer) stapte die halfONS plekje op was gereden en ons sommeerde zijn plek die hij al in januari had gereserveerdvrij te maken!! Aangezien er geen bordje 'gereserveerd: : stond waren wij niet van plan ons zonder slag of stoot over te geven, waaropwij de ranger gingen zoeken, die kwam er vrij vlot aan , excuseerde zich tien keer dat het bordje gereserveerd er niet had gehangen en bood ons de enige plek ik het park aan metfull hookup, d.w.z. water, stroom en dump. We hebben Archie verder geen blik waardig gekeurd en zijn op de andere plek gaan staan, heerlijk geslapen.

Page

Vannacht begon het verschrikkelijk te woeien, de camper schudde bij iedere windvlaag en vanmorgen hing er een zware zandstorm boven de Valley, alles wat je beetpakte voelde stroef aan. Goede reden om weer verderr te gaan, rijden is hier leuk, om iedere bocht van de weg is er weer iets anders te zien, en met onze usb-stick vol lekkere muziek in de usb-poort geprikt op naar Page. Daar waren wij 2 jaar geleden ook al geweest, maar aangezien het hoe dan ook op de route lag hebben we besloten er dit keer de Upper Antelope Canyon te bekijken omdat we de Lower toen zo mooi vonden. Er diende zich direkt een gids aan, Brian< en we gingen samen met een australisch echtpaar uit Sydney in de wagen als een idioot slippend en raggend door het mulle zand naar de ingang van de kloof. Deze was ook weer adembenemend mooi en Brian had allemaal leuke tips voor aparte foto's met effect. (zie serie). In het regenseizoen mag je de kloof niet in dan kan hij ineens vol lopen met het water van de Colorado. Vorig jaar zo;n tien keer gebeurd. Na afloop zijn we nog naar de Horse Shoe Bend gaan kijken, een ritje van een paar mijl en wandeling van ruim een kilometer. dit is een bocht in de rivier met de vorm van een hoefijzer. Toen de camping opgezocht (Lake Powell) en avondeten gemaakt. Een soort platgemepte hamlap, boontjes en gebakken hash browns, dit is een soort grove rosti, diteten de amerikanoos bij het ontbijt, maar aangezien de Walmart geen diepvriesaardappelschijfjes heeft(schande) is dit een goed alternatief.. Verder nemen we altijd als toetje yoghurt , er is alleen maar nonfat of lowfat, helemaal geen lekkere volle aderdichtslibbende soorten, afzien. Nog even een wasmachine vol laten draaien en drogen. Het weer is mooi, overdagkortebroekenweer en na 19,00 uur fris tot koud..

route:

de 163 naar Kayenta

de 160 naar Shonto

de 98 naar Page

totaal 180 km.

Monument Valley

Alweer zo;n geweldige dag, ik weet dat we in herhalingen vervallen, nou, dat moet dan maar.. We zijn vanmorgen op tijd naar Monument Valley (Utah) vertrokken en waren er tegen de middag na een prachtige rit, je waant je hier soms alleen op de wereld. Op de enige camping hier (Goulding) was gelukkig nog plaats en we hebben meteen een rondtoer met gids geboekt voor 13.00 uur. Het kostte wat (100 dlr. voor ons 2en), maar dan heb je ook wat. Een adembenemende tocht langs de buttes en mesa:s, hotsend en botsend door het rode stofzand, de betekenis van het woord knarsetanden is ons nu volkomen duidelijk. Maar Genieten!! . Om 16.00 uur weer terug en eerst een douche gepakt, dat was hoognodig. Daarna gezellig een wijntje en biertje gedronken bij Ruud en Marijke van het Amerikaforum, wat is de wereld toch klein.

Gauw eten gemaakt, worstjes gebakken, verse zak broccoli en bloemkoolroosjes inprikken en in de magnetron en een broodje erbij. Moest een beetje vlug, want in de filmzaal (overdreven benaming voor bunkerachtig geheel) draaide Stagecoach, een film uit het jaar nul met John Wayne, maar geheel opgenomen aan de overkant In Monument Valley. De beste comedy, die we in jaren gezien hebben en een kwartier voor het einde, net toen Ringo (J.W.) en Dallas (?) elkaar eindelijk gingen kussen, pats, zaten we in het pikkedonker. de dvd-spelerlamp was geknald. duszullen wij helaas nooit weten of ze elkaar gekregen hebben.

route:

vanaf Chinle de 191

bij Many Farms de indian route 59 naar Kayenta

daar linksaf naar Monument Valley

Canyon de Chelly

Vrijdagmorgen naar Canyon de Chelly (spreek uit: Sjeeeeei) gereden, een vlotte rit van 2 uurtjes. Bij het Visitor Center bleek dat het de 80e verjaardag van de status als nationaal monument was en werden we met koffie en gebak ontvangen. Na een korte uitleg over de canyon zijn we eerst de noordkant van de kloof gaan rijden, op verschillende plekken kun je de wagen pakeren en dan naar een uitkijkpunt toe lopen, sommige gemakkelijker bereikbaar en andere vragen wat meer benenwerk. De kloof is schitterend, met ruines van 2000 jaar oudeindiaanse nederzettingen in de rotswanden gebouwd, heel knap en je vraagt je af hoe ze het voor elkaar kregen. Daarna moest je weer terug rijden om de South Rim te doen, zelfde verhaal, de foto's zijn een magere afspiegeling van de werkelijkheid!. We waren om 18.00 uur uitgekeken en hebben onze camper op de campground achter het bezoekerscentrum gezet, geen water en elektriciteit, maar wel gratis De dag ervoor hadden we veel te veel macaroni (hele pittige met een pot salsa hot door het gehakt) , dus hebben we die maar opgemaakt, gemak dient de mens. ;s Avonds ineens tromgeroffel en indianengezang, een kort optreden van een vader met zijn dansende kinderen, leuk.

route:

de hwy 264 vanaf Gallup

Bij Hubble Trading Post de 191 naar Chinle